Dag 12:
Gisterenavond
zijn we na het eten nog naar de Tandoori, een danscafe geweest. Eigenlijk
gingen we maar eventjes blijven, maar Charles en Steve, twee motordrivers, zijn
ook af gekomen en het werd zo gezellig dat we nog zijn blijven hangen! J Ook het Rainbowteam kwam eventjes een
kijkje nemen en zij brachten nog een paar Kenianen mee, dus we waren met een
grote groep. Voor het dansen bleek het heel handig te zijn, dat er Kenianen mee
waren met onze groep. Er waren gasten
die altijd rond ons kwamen draaien en ons vastpakten. Iets dat wij totaal niet
leuk vonden en als het te erg werd, kwam een Keniaan die ons kenden met ons
dansen en dan lieten de anderen ons eventjes gerust. J Net zoals in de Chakatak waren we weer
veel hoertjes op de dansvloer te vinden, maar die waren wel allemaal aardig
tegen ons ;) Soms mochten ze hun bloesjes of rokjes iets meer optrekken (het
was echt overdreven!), maar jha xd Het was echt een gezellige avond, ookal was
de muziek soms niet echt onze smaak. Wij konden de swahilli’se liedjes totaal
niet volgen, dat is wel spijtig ;p ook de muziek liep een paar maanden/jaren
achter. De Kenianen gingen los op liedjes die bij ons al een tijdje niet meer
populair waren. We hebben ons goed geamuseerd, maar waren wel blij toen we onze
bedjes inkropen ^^.
Vandaag zijn we
naar Mombassa geweest. Ze (Ingrid, Mary Roos en de taxidriver) kwamen ons
oppikken rond 9u. Normaal gingen er nog twee mensen mee, maar zij voelen zich
niet zo goed. Omdat er nog plaats was zijn Shukue en Baraka meegegaan J Zij zijn twee kindjes uit het dorp, waar
mijn meter eigenlijk een beetje voor zorgt.** Ook Fatima en de moeder van een
meisje dat we gingen bezoeken, kwamen mee, dus het was in het begint eventjes
persen om met 9 in een auto te geraken J We hebben eigenlijk meer in de auto
gezeten als iets anders. Eerst zijn we naar een Highschol gereden, waar Mwendai
nu op zit. Zij is vorig jaar afgestudeerd op de Rainbow school en heeft het
geluk dat ze gesponsord wordt, zodat ze voort kon studeren. We hebben een
rondleiding gehad op haar school, echt leuk om eens te zien! In de buurt zijn er
geen Highschools, dus iedereen dat wilt voortleren, moet op internaat en dat
kunnen de meeste ouders niet betalen. Ze mogen maar een keer per semester naar
huis, en het is 3u rijden met de matatu om van hier naar de school te gaan, dus
veel kunnen ze haar ook niet bezoeken. Na de rondleiding zijn we terug in de
auto gekropen, maar deze keer zonder de mama van mwendaj, ze blijf nog een paar
uur bij haar dochter.
Wij zijn dan door
gereden naar Mombassa, waar het verkeer weer vast zat, dus we hebben weer lang
in de auto gezeten. Rond 2u kwamen we
dan bij een plaats waar de taxidriver kon parkeren en hebben we bananen en
mandarijnen als middagmaal gekocht want er was niet veel anders in de buurt. We
hebben daar ook een paar winkeltjes bezocht, maar de markt waar we eigenlijk
naar toe wouden was aan de andere kant van de stad. Door al het verkeer zou het
nog lang duren eer we daar waren en er was ook geen parkeerplaats, dus we zijn
dan maar doorgereden naar Ukunda. Voor het vertrek hebben we nog een zak chips gekocht die ze
aan een kraampje maakten. Heel lekker en de jongens maar genieten
natuurlijk! Op de terugweg waren ze zo
moe van alle indrukken dat ze in onze armen in slaap vielen J Zij hadden hiervoor nog maar 1 keer in
een auto gezeten en waarschijnlijk zijn ze nog nooit naar een stadje geweest.
Ze hebben in het begint dus grote ogen opgezet! Terwijl een kind van België
waarschijnlijk alleen maar zou klagen als hij zo lang in de auto moet zitten,
hebben deze jongens alleen maar zitten genieten van alles ;D Die glunderende
gezichtjes bij het vooruitzicht van een dagje uit, toen ze s’ochtends op ons af
kwamen, waren echt schattig. Ze zijn met zo weinig tevreden! In het begin waren
ze ook nog stilletjes, maar ze zijn echt los gekomen. Ik heb vandaag echt een band
opgebouwd met hen en ik denk dat ik evenveel genoten heb van hun blije
gezichtjes als zij van hun dagje uit. J
Uiteindelijk zijn
we nog eens in Ukunda gestopt om slippers te laten maken en aan de Nakomatt om
eten te kopen. Daar stond ook een springkasteel en de jongens hebben zich nog
eens kunnen uitleven J het was echt een zalig dagje J Net gegeten en vanavond gaan we op het
gemakje een filmpje bekijken. Morgen gaan we gaan snorkelen met het
Rainbowteam, dus het zal weer een heel gezellig dagje worden!
We hebben vandaag
ook besloten dat we met ons twee nog een meisje gaan sponseren op school. Binti
is de zus van mijn meter haar sponserkindje en is net naar de Rainbowschool
gekomen, omdat haar moeder twee weken geleden overleden is… We hebben alle
kinderen van dat gezin al een paar keer gezien en ook de vrouw die nu voor hen
gaat zorgen. Om hen toch iets minder zorgen te laten maken, gaan wij de school
betalen voor haar. Maandag gaan we ook bij hen op bezoek en hen een
voedselpakket brengen. Die kinderen hebben het al zwaar gehad, hun moeder was
al een paar jaar erg ziek en nu is ze dood, maar ze beginnen er precies toch al
een beetje door te komen. We hebben hen al een paar keer zien lachen op school
en dat doet dan wel deugd! Ook de oudste broer is heel bezorgt om hen en doet
zijn uiterste best om voor hen te kunnen zorgen. Ik hoop echt voor hen dat ze
langzaam allemaal gelukkig kunnen worden, dat verdienen ze echt!
**Het verhaal van Shukue en Baraka: Een jaar of twee, drie geleden kwam mijn
meter twee verwaarloosde kinderen tegen in het dorpje. Ze waren helemaal
alleen, hadden een dik buikje van de honger en zaten onder de luizen en
wormpjes. Zij hebben de kinderen meegenomen en laten verzorgen. Later bleek dat
zij alleen bij hun vader leefden, maar die was een alcoholist. Ze hadden een
armzalig hutje met slechts 1matras en als de vader gedronken had, joeg hij hen
de hut uit zodat hij zijn roes kon uitslapen. Mijn meter heeft dan een hutje
laten bouwen voor de jongentjes, naast de hutjes van een bevriende familie in
het dorp. De vader mag dat hutje niet binnenkomen, want hij had al geprobeerd
om die nieuwe hut weer op te eisen voor zichzelf. De jongentjes mochten daar
van child-department niet alleen wonen, dus nu woont er een gast die studeert
bij hen in. Hij en de buren zorgen voor de jongens en mijn meter betaald alles
dat ze nodig hebben om te leven. Nu zijn het twee kapoenen, maar schatten van
kinderen geworden! Ze zitten ook in het Rainbowschooltje, dus we komen ze elke
dag wel eens tegen J
Geen opmerkingen:
Een reactie posten